Asset Publisher
Regulamin szlaku rowerowego
Regulamin szlaku rowerowego
Las pełni wiele funkcji i zaspokaja potrzeby różnych grup użytkowników.
Aby nie uszczuplić jego zasobów, granice swobody użytkowania określają normy prawne, kulturowe i zasady współżycia społecznego przyjęte
w Rzeczypospolitej Polskiej.
1. Szlak rowerowy wyznaczony na gruntach Lasów Państwowych przeznaczony jest do rekreacji i wypoczynku turystów.
2. Organizatorem turystyki rowerowej na terenie Nadleśnictwa Cierpiszewo nie są Lasy Państwowe. Za ewentualne wypadki na szlaku pieszym odpowiada organizator. Uczestnicy korzystają ze szlaków na własny koszt i na własną odpowiedzialność.
3. Organizowanie imprez o charakterze wyczynowym lub masowym wymaga uprzedniego uzyskania zgody nadleśniczego Nadleśnictwa Cierpiszewo oraz spełnienia pozostałych warunków przewidzianych przepisami prawa powszechnie obowiązującymi w tym zakresie.
4. Uprawianie turystyki rowerowej dopuszcza się jedynie na wyznaczonych i oznakowanych drogach, trasach i na terenach ku temu przeznaczonych.
5. Oznakowanie szlaków rowerowych jest zgodne ze znakiem graficznym ustalonym przez Zarządcę szlaku oraz umieszczone na pniach drzew lub innych obiektach terenowych.
6. Zabrania się zamazywania i niszczenia oznakowania.
7. Szlak rowerowy ma charakter terenowy i nie posiada specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo, dlatego też należy zachować na nim szczególną ostrożność. Wzdłuż szlaku mogą rosnąć rośliny trujące. W przypadku ich spożycia należy niezwłocznie skontaktować się z najbliższym lekarzem. Możliwe jest również spotkanie zwierząt i roślin parzących, które mogą być niebezpieczne. Nadleśnictwo nie odpowiada za ukąszenia (kleszcze, pszczoły, osy, szerszenie, żmije, komary, itp.) oraz za inne nieprzewidziane zdarzenia wynikłe w skutek spotkania ze zwierzętami, a także alergie, uczulenia i zatrucia grzybami lub roślinami.
8. Każdy użytkownik dorosły korzysta ze szlaku na własną odpowiedzialność, a dzieci – na odpowiedzialność opiekuna.
9. Poruszanie się po szlaku rowerowym jest dozwolone od świtu do zmroku.
10. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się niezbaczanie z wyznaczonych szlaków.
11. Korzystający z rowerowych szlaków turystycznych powinien stosować się do zaleceń Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB) oraz na bieżąco śledzić sytuację meteorologiczną w regionie. W czasie burz i silnych wiatrów korzystający ze szlaków powinni dla własnego bezpieczeństwa opuścić szlak i udać się w bezpieczne miejsce.
12. W trakcie pobytu na szlaku w czasie dużej wilgotności powietrza bądź opadów atmosferycznych należy zachować szczególną ostrożność, ze względu na możliwość wystąpienia śliskiego podłoża.
13. Nadleśniczy może udzielić zgody grupom zorganizowanym na zorganizowanie imprez na terenie powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych znajdujących się wzdłuż szlaku pieszego, z zachowaniem przestrzegania zasad zakreślonych w treści wyrażonej zgody.
14. Zarówno poszczególne odcinki szlaku, jak i cały szlak mogą być okresowo zamykane z powodu prowadzenia prac leśnych lub innych ważnych względów. Będą one wówczas oznaczone tablicami ZAKAZ WSTĘPU, lub w inny czytelny sposób. W miarę możliwości, na czas zamknięcia szlaku, wyznaczane będą obejścia. Naruszenie zakazu wstępu związane jest z odpowiedzialnością zakreśloną treścią przepisów prawa.
15. Należy pamiętać, że na szlaku rowerowym mogą pojawić się przeszkody powstałe w sposób naturalny, bez wiedzy administracji leśnej, jak np. złomy, wywroty, złamane konary, drzewa ścięte przez bobry, uszkodzenia dróg leśnych. Wszelkiego rodzaju zdarzenia, które zagrażają ruchowi turystycznemu, winny być w miarę możliwości zgłaszane do Nadleśnictwa Cierpiszewo (tel. 56 674 44 30) lub organizatorowi turystyki pieszej.
16. Na odcinkach szlaku, na których może dojść do spotkania z pojazdami kołowymi, obowiązują ogólne przepisy ruchu drogowego.
17. Podczas korzystania z pieszych szlaków turystycznych zezwala się na:
a. Prowadzenie turystyki rowerowej po wyznaczonych rowerowych szlakach turystycznych w sposób nie powodujący zniszczenia lub uszkodzenia drzew, krzewów, a także runa leśnego. Zejście ze ścieżki odbywa się na własna odpowiedzialność.
b. Nieodpłatne fotografowanie dla celów prywatnych.
c. Zbieranie na własne potrzeby opadłych liści, nasion, szyszek, owoców, pędów i innych części roślin rosnących wzdłuż szlaków. Jednocześnie nadleśnictwo informuje, że zbieranie powyższych przedmiotów odbywa się na własną odpowiedzialność oraz zgodnie z uregulowaniami prawnymi dot. ochrony przyrody. Należy mieć świadomość, że niektóre rośliny mają właściwości trujące.
d. Korzystanie z urządzeń infrastruktury turystycznej w sposób zgodny z jego przeznaczeniem.
18. Turysta zobowiązany jest do zachowania porządku na terenie lasu, ograniczania porozumiewania się z innymi uczestnikami w sposób hałaśliwy lub posługiwania się urządzeniami, które mogą powodować płoszenie zwierząt.
19. Na terenach leśnych obowiązuje zakaz puszczania zwierząt domowych luzem, a na powierzchni szlaku, lub obiektu turystycznego, obowiązek sprzątania po nich.
20. Za niezastosowanie się do jakiegokolwiek punktu niniejszego regulaminu zostanie nałożona na turystę grzywna w wysokości ustalonej przez Służbę Leśną, a ponadto turysta może zostać poproszony o opuszczenie terenu, na którym obowiązują zasady wynikające z niniejszego regulaminu pod rygorem wezwania służb porządku publicznego.
21. Biwakowanie, parkowanie samochodów i palenie ognisk może się odbywać tylko w miejscach do tego przeznaczonych, z zachowaniem szczególnej ostrożności oraz wiąże się z przestrzeganiem regulaminów tych miejsc, a także przepisów powszechnie obowiązujących w tym zakresie.
22. Każda osoba, która zauważyła ogień w lesie, ma obowiązek niezwłocznego poinformowania o zdarzeniu Punkt Alarmowo Dyspozycyjny Nadleśnictwa Cierpiszewo (tel. 730 281 847) lub Straż Pożarną.
Numery alarmowe:
Centrum Powiadamiania Ratunkowego: 112
Straż pożarna: 997
Nadleśnictwo Cierpiszewo: 56 674 44 30
Punkt Alarmowo Dyspozycyjny Nadleśnictwa Cierpiszewo (od kwietnia do października): 730 281 847
Asset Publisher
Światowy Dzień Pszczół – dzicy zapylacze w lesie
Światowy Dzień Pszczół – dzicy zapylacze w lesie
20 maja obchodzimy Światowy Dzień Pszczół – święto ustanowione przez ONZ, które ma przypominać o kluczowej roli owadów zapylających w środowisku przyrodniczym i życiu człowieka. To doskonała okazja, by skierować uwagę nie tylko na pszczołę miodną – znaną z pasiek i uli – ale również na dzikie zapylacze: pszczoły samotnice, trzmiele, muchówki i motyle. To one codziennie wykonują niezwykle ważną pracę w lesie, na łące, w sadzie i ogrodzie – choć często pozostają w cieniu.
Dlaczego warto mówić o dzikich zapylaczach?
W Polsce żyje ponad 450 gatunków dzikich pszczół, z czego wiele jest zagrożonych wyginięciem. Szacuje się, że aż 90% dziko rosnących gatunków roślin zależy od zapylania przez owady. Bez ich udziału runo leśne ubożeje, przestają owocować krzewy, a wiele gatunków roślin nie jest w stanie się rozmnażać. Dzikie zapylacze pełnią więc funkcję kluczową – są ogniwem łączącym świat roślin z całym światem zwierząt.
Lasy – bezpieczne schronienie
Lasy są naturalną ostoją dzikich zapylaczy. W przeciwieństwie do intensywnie użytkowanych terenów rolnych, ewentualne stosowanie środków ochrony roślin jest ostatecznością, a struktura środowiska sprzyja różnorodności biologicznej. Właśnie dlatego leśnicy aktywnie włączają się w ochronę dzikich owadów zapylających – podejmując szereg konkretnych działań, które poprawiają warunki życia pszczół i ich kuzynów.
Co robią leśnicy dla zapylaczy?
Na terenie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Toruniu, podobnie jak w innych regionach kraju, leśnicy podejmują liczne działania wspierające zapylacze:
- Dbają o różnorodność gatunkową nowych pokoleń lasu – sadząc gatunki nektarodajne takie jak lipa, klon, jarząb czy dzika jabłoń.
- Tworzą zróżnicowane struktury przestrzenne w lesie – miejsca z różnymi poziomami roślinności, które sprzyjają zasiedlaniu przez owady.
- Zostawiają stare drzewa i martwe drewno, które są naturalnym schronieniem dla wielu gatunków pszczół samotnic.
- Chronią specyficzne siedliska, preferowane przez wyspecjalizowane gatunki owadów zapylających.
- Dostosowują brzegi zbiorników wodnych, zwiększając dostęp do wody dla owadów w okresie suszy.
- Prowadzą retencję wody w lesie, co wpływa korzystnie na całą sieć ekologiczną.
- Sprzeciwiają się wypalaniu traw, które niszczy siedliska i miejsca rozrodu owadów.
- Zakładają łąki kwietne na nieużytkach i obrzeżach lasów, zwiększając bazę pożytkową dla zapylaczy.
- Zawieszają kłody bartne, przywracając tradycję bartnictwa i tworząc miejsca do zasiedlania przez dzikie pszczoły miodne.
- Prowadzą szeroką edukację społeczną – informując o roli zapylaczy i sposobach ich ochrony.
Powrót do bartnictwa – tradycja w nowoczesnym lesie
Szczególne miejsce w działaniach leśników zajmuje reaktywacja bartnictwa – czyli tradycyjnego leśnego pszczelarstwa. W przeszłości bartnicy drążyli dziuple w żywych drzewach, w których osiedlały się dzikie pszczoły. Dziś leśnicy wieszają specjalnie przygotowane kłody bartne – imitujące naturalne siedliska – tworząc bezpieczne schronienia dla dzikich rodzin pszczelich. To praktyczna forma wspierania owadów zapylających, ale też kultywowanie dziedzictwa kulturowego, które warto zachować i rozwijać.
Wspólna odpowiedzialność
Ochrona zapylaczy to nie tylko zadanie leśników. To wyzwanie i odpowiedzialność dla całego społeczeństwa – rolników, ogrodników, samorządów, szkół, a także mieszkańców miast. Każdy z nas może pomóc, chociażby:
- sadząc nektarodajne rośliny,
- ograniczając stosowanie środków chemicznych,
- zakładając dzikie zakątki w ogrodzie,
- wieszając domki dla pszczół samotnic,
- nie kosząc trawy zbyt często.
Warto również edukować innych i dzielić się wiedzą – to właśnie świadomość społeczna jest kluczem do realnej ochrony dzikich zapylaczy.
Zapylacze – fundament życia
Owady zapylające to niezastąpione ogniwo łańcucha życia – bez nich nie byłoby owoców, warzyw, ziół, ale też zdrowych lasów i łąk. Dzięki nim natura funkcjonuje w sposób zrównoważony, a my cieszymy się bogactwem przyrody.
Z okazji Światowego Dnia Pszczół składamy podziękowania wszystkim, którzy wspierają zapylacze – naukowcom, pszczelarzom, organizacjom pozarządowym, mediom i każdej osobie, która sadzi choćby jedną nektarodajną roślinę.
