Asset Publisher Asset Publisher

Regulamin szlaku rowerowego

 

Regulamin szlaku rowerowego

 

Las pełni wiele funkcji i zaspokaja potrzeby różnych grup użytkowników.
Aby nie uszczuplić jego zasobów, granice swobody użytkowania określają normy prawne, kulturowe i zasady współżycia społecznego przyjęte
w Rzeczypospolitej Polskiej.

 

1.    Szlak rowerowy wyznaczony na gruntach Lasów Państwowych przeznaczony jest do rekreacji i wypoczynku turystów.

2.    Organizatorem turystyki rowerowej na terenie Nadleśnictwa Cierpiszewo nie są Lasy Państwowe. Za ewentualne wypadki na szlaku pieszym odpowiada organizator. Uczestnicy korzystają ze szlaków na własny koszt i na własną odpowiedzialność.

3.    Organizowanie imprez o charakterze wyczynowym lub masowym wymaga uprzedniego uzyskania zgody nadleśniczego Nadleśnictwa Cierpiszewo oraz spełnienia pozostałych warunków przewidzianych przepisami prawa powszechnie obowiązującymi w tym zakresie.

4.    Uprawianie turystyki rowerowej dopuszcza się jedynie na wyznaczonych i oznakowanych drogach, trasach i na terenach ku temu przeznaczonych.

5.    Oznakowanie szlaków rowerowych jest zgodne ze znakiem graficznym ustalonym przez Zarządcę szlaku oraz umieszczone na pniach drzew lub innych obiektach terenowych.

6.  Zabrania się zamazywania i niszczenia oznakowania.

7.  Szlak rowerowy ma charakter terenowy i nie posiada specjalnych przystosowań zwiększających bezpieczeństwo, dlatego też należy zachować na nim szczególną ostrożność. Wzdłuż szlaku mogą rosnąć rośliny trujące. W przypadku ich spożycia należy niezwłocznie skontaktować się z najbliższym lekarzem. Możliwe jest również spotkanie zwierząt i roślin parzących, które mogą być niebezpieczne. Nadleśnictwo nie odpowiada za ukąszenia (kleszcze, pszczoły, osy, szerszenie, żmije, komary, itp.) oraz za inne nieprzewidziane zdarzenia wynikłe w skutek spotkania ze zwierzętami, a także alergie, uczulenia i zatrucia grzybami lub roślinami.

8.    Każdy użytkownik dorosły korzysta ze szlaku na własną odpowiedzialność, a dzieci – na odpowiedzialność opiekuna.

9.    Poruszanie się po szlaku rowerowym jest dozwolone od świtu do zmroku.

10. Ze względów bezpieczeństwa zaleca się niezbaczanie z wyznaczonych szlaków.

11. Korzystający z rowerowych szlaków turystycznych powinien stosować się do zaleceń Rządowego Centrum Bezpieczeństwa (RCB) oraz na bieżąco śledzić sytuację meteorologiczną w regionie. W czasie burz i silnych wiatrów korzystający ze szlaków powinni dla własnego bezpieczeństwa opuścić szlak i udać się w bezpieczne miejsce.

12. W trakcie pobytu na szlaku w czasie dużej wilgotności powietrza bądź opadów atmosferycznych należy zachować szczególną ostrożność, ze względu na możliwość wystąpienia śliskiego podłoża.

13. Nadleśniczy może udzielić zgody grupom zorganizowanym na zorganizowanie imprez na terenie powierzchniowych obiektów rekreacyjno-wypoczynkowych znajdujących się wzdłuż szlaku pieszego, z zachowaniem przestrzegania zasad zakreślonych w treści wyrażonej zgody.

14.  Zarówno poszczególne odcinki szlaku, jak i cały szlak mogą być okresowo zamykane z powodu prowadzenia prac leśnych lub innych ważnych względów. Będą one wówczas oznaczone tablicami ZAKAZ WSTĘPU, lub w inny czytelny sposób. W miarę możliwości, na czas zamknięcia szlaku, wyznaczane będą obejścia. Naruszenie zakazu wstępu związane jest z odpowiedzialnością zakreśloną treścią przepisów prawa.

15. Należy pamiętać, że na szlaku rowerowym mogą pojawić się przeszkody powstałe w sposób naturalny, bez wiedzy administracji leśnej, jak np. złomy, wywroty, złamane konary, drzewa ścięte przez bobry, uszkodzenia dróg leśnych. Wszelkiego rodzaju zdarzenia, które zagrażają ruchowi turystycznemu, winny być w miarę możliwości zgłaszane do Nadleśnictwa Cierpiszewo (tel. 56 674 44 30) lub organizatorowi turystyki pieszej.

16.  Na odcinkach szlaku, na których może dojść do spotkania z pojazdami kołowymi, obowiązują ogólne przepisy ruchu drogowego.

17.  Podczas korzystania z pieszych szlaków turystycznych zezwala się na:

a.    Prowadzenie turystyki rowerowej po wyznaczonych rowerowych szlakach turystycznych w sposób nie powodujący zniszczenia lub uszkodzenia drzew, krzewów, a także runa leśnego. Zejście ze ścieżki odbywa się na własna odpowiedzialność.

b.    Nieodpłatne fotografowanie dla celów prywatnych.

c.    Zbieranie na własne potrzeby opadłych liści, nasion, szyszek, owoców, pędów i innych części roślin rosnących wzdłuż szlaków. Jednocześnie nadleśnictwo informuje, że zbieranie powyższych przedmiotów odbywa się na własną odpowiedzialność oraz zgodnie z uregulowaniami prawnymi dot. ochrony przyrody. Należy mieć świadomość, że niektóre rośliny mają właściwości trujące.

d.    Korzystanie z urządzeń infrastruktury turystycznej w sposób zgodny z jego przeznaczeniem.

18. Turysta zobowiązany jest do zachowania porządku na terenie lasu, ograniczania porozumiewania się z innymi uczestnikami w sposób hałaśliwy lub posługiwania się urządzeniami, które mogą powodować płoszenie zwierząt.

19. Na terenach leśnych obowiązuje zakaz puszczania zwierząt domowych luzem, a na powierzchni szlaku, lub obiektu turystycznego, obowiązek sprzątania po nich.

20. Za niezastosowanie się do jakiegokolwiek punktu niniejszego regulaminu zostanie nałożona na turystę grzywna w wysokości ustalonej przez Służbę Leśną, a ponadto turysta może zostać poproszony o opuszczenie terenu, na którym obowiązują zasady wynikające z niniejszego regulaminu pod rygorem wezwania służb porządku publicznego.

21. Biwakowanie, parkowanie samochodów i palenie ognisk może się odbywać tylko w miejscach do tego przeznaczonych, z zachowaniem szczególnej ostrożności oraz wiąże się z przestrzeganiem regulaminów tych miejsc, a także przepisów powszechnie obowiązujących w tym zakresie.

22.  Każda osoba, która zauważyła ogień w lesie, ma obowiązek niezwłocznego poinformowania o zdarzeniu Punkt Alarmowo Dyspozycyjny Nadleśnictwa Cierpiszewo (tel. 730 281 847)  lub Straż Pożarną.

 

 

Numery alarmowe:

Centrum Powiadamiania Ratunkowego: 112

Straż pożarna: 997

Nadleśnictwo Cierpiszewo: 56 674 44 30

Punkt Alarmowo Dyspozycyjny Nadleśnictwa Cierpiszewo (od kwietnia do października): 730 281 847


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Historia (nadleśnictwa)

Historia (nadleśnictwa)

Obszar Puszczy Bydgoskiej należał do połowy XIV w. do książąt kujawskich, a następnie królów polskich, tworząc tzw. "Bydgoskie Bory Królewskie". Słaba urodzajność gleb, położonych na największym obszarze wydm śródlądowych w Polsce uchroniła opisywany teren przed wylesieniem pod uprawę rolną.

Po rozbiorach lasy zarządzane obecnie przez Nadleśnictwo Cierpiszewo przejęte zostały przez administrację pruską. Z będącego w posiadaniu Nadleśnictwa tłumaczenia wyjątków z "Historii rozwoju gospodarczego i kulturalnego Powiatu Inowrocław do roku 1911" wykonanego przez Mariusza Heidingera wynika, że nadleśnictwa Cierpice/Schirpitz i Wódek/Wodeck powstały po Kongresie Wiedeńskim w roku 1815.
Najstarsze dokumenty, jakimi obecnie dysponuje archiwum Nadleśnictwa pochodzą z roku 1815. W pierwszej połowie XIX w. dokonano podziału przestrzennego na kwadratowe (podzielone później na dwie części) oddziały i ostępy. W drugiej połowie tegoż wieku prowadzono porządkowanie stanu lasu, którego elementem były odnowienia sztuczne. Pierwsze urządzanie lasu wykonano w 1845 roku.
Po uzyskaniu niepodległości podjęto działania w celu ujednolicenia ustawodawstwa leśnego i organizacji lasów. Nadleśnictwa Cierpiszewo i Osiek Wielki powstałe na bazie omawianych wyżej funkcjonowały najpierw w ramach Dyrekcji Lasów Państwowych w Bydgoszczy, a od 1932 roku zostały zaliczone do DLP Poznań. Jednocześnie w 1933 roku nazwa nadleśnictwa Osiek Wielki została zmieniona na Osiek.

1935 r. „Ziemia z Osieka na kopiec w Sowińcu” (oryginalny podpis zdj.) - w jasnym płaszczu Nadleśniczy Eugeniusz Bicz

Po II wojnie światowej, z dniem 01.10.1945 r. na terenie DLP w Toruniu istniało 40 nadleśnictw, wśród których znalazły się Cierpiszewo i Osiek. Obydwa te nadleśnictwa w  1953 r. znalazły   się w Rejonie Lasów Państwowych Toruń Południe należącym do Bydgoskiego Okręgu Lasów Państwowych w Toruniu. W roku 1961 nazwa nadleśnictwa - Osiek została zmieniona na Zawiszyn.Z dniem 01.01.1973 r. połączono szereg nadleśnictw - z połączenia Nadleśnictw: Cierpiszewo, Solec i Zawiszyn powstało Nadleśnictwo Cierpiszewo, które w 1981 r. zmieniło nazwę na Solec Kujawski.

Nadleśnictwo Cierpiszewo w obecnych granicach reaktywowano z dniem 3 stycznia 1994 roku na mocy Zarządzenia Nr 90 Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Utworzone zostało z obrębów Cierpiszewo i Zawiszyn należących dotąd do trzyobrębowego Nadleśnictwa Solec Kujawski (dawny Wodek lub Wodeck - patrz zdjęcie).

Intensywna gospodarka leśna, prowadzona w XIX i pocz. XX w., związana z chęcią maksymalizacji zysku doprowadziła do powstania wielkopowierzchniowych monokultur sosnowych, co pociągnęło za sobą występowanie znacznych rozmiarów gradacji szkodników pierwotnych i pożarów. Przytoczone wcześniej, tłumaczone z języka niemieckiego, źródło historyczne podaje, że "(...)tylko w rewirze Wódek w roku 1780 około 4 500 mórg, a w latach 1809 do 1815 około 18 475 mórg zostało zniszczonych przez pożary (...)" (nowy mórg pruski - 2500 m2). Problemy te aktualne są do tej pory. Cyklicznie pojawia się konieczność zwalczania szkodników pierwotnych na powierzchni kilkuset, a nierzadko kilku tysięcy hektarów.

Wielki pożar

Kamień upamiętniający pożar lasu i wysiłek odnowienia pożarzyska

Wszyscy pamiętamy też pożar z dnia 10 sierpnia 1992 roku, kiedy to spłonęło 2400 ha drzewostanów w obrębie Cierpiszewo ówczesnego Nadleśnictwa Solec Kujawski i 600 ha w obrębie Gniewkowo Nadleśnictwa Gniewkowo.

Nadleśnictwo Cierpiszewo za nowatorskie podejście do problemu odnowienia pożarzyska zostało w 1998 roku wyróżnione tytułem Lidera Polskiej Ekologii.

To wielkie pożarzysko po uprzątnięciu, celem wzbogacenia biocenozy leśnej jak i naturalnego ograniczenia powierzchni ewentualnych pożarów, odnowiono, oprócz sosny, w znaczącym udziale brzozą oraz dębem (bezszypułkowym i czerwonym) i klonem. Wystarczyła jednak jedna bezśnieżna, mroźna zima, aby wyeliminować dęby i klony ze składu upraw. Z przytaczanego źródła historycznego dowiadujemy się jednak, że nie jesteśmy pierwszym pokoleniem leśników, które myślało o wprowadzaniu na tych terenach gatunków innych niż sosna: "(...)Od dziesięcioleci podejmowane próby z dębem w rewirze Wódek nie powiodły się." Istnieją jeszcze fragmenty drzewostanów dębowych z odnowienia sztucznego potwierdzających prawdziwość powyższego cytatu.

 

Panorama pożarzyska z 1992 roku (fot. DK)