Asset Publisher
Zagrożenia w lesie
Las – najspokojniejsze miejsce, gdy pozna się jego niebezpieczne strony
- W lesie mieszkają dzikie zwierzęta, są one nieoswojone i mogą być dla nas niebezpieczne, nie należy się do nich zbliżać, szczególnie jeśli nie mamy pewności co do ich reakcji m.in.: samice z młodymi, zwierzę o dziwnym zachowaniu lub wyglądzie mogące być zarażone wścieklizną (np. nieoddalające się na widok człowieka).
- Niektóre niebezpieczne zwierzęta bywają trudne do spostrzeżenia, możemy na nie nadepnąć (np. żmija zygzakowata), albo nawet ich nie zauważać np. kleszcze.
- Niektóre zwierzęta przenoszą choroby groźne dla ludzi mi.in. kleszcze – boleriozę i odkleszczowe zapalenie mózgu, ssaki – wściekliznę.
- Na roślinach (np. jagodach), które zbieramy w lesie, mogą znajdować się pasożyty, przenoszone przez zwierzęta mieszkające w lesie. Pamiętajmy, żeby po powrocie do domu dokładnie umyć zebrane owoce.
- Zbierajmy tylko te rośliny i grzyby które znamy i mamy pewność że nie są trujące. Można spotkać gatunki trujące, wyglądem przypominające jadalne.
- Bezwzględnie omijamy miejsca, gdzie prowadzone są jakiekolwiek prace leśne szczególnie ścinka drzew. Oznaczone są one na najbliższych „drogach leśnych” specjalnymi tablicami z zakazem wstępu. To miejsca szczególnie niebezpieczne!
- Czasami, w celu ratowania trwałości lasu, mogą być prowadzone wielkopowierzchniowe lotnicze opryski chemiczne – nie należy wtedy przebywać w lesie. Informację o tym można znaleźć w intrnecie na stronie nadleśnictwa oraz Mapie zakazów wstępu do lasu Banku Danych o Lasach.
- W lesie odbywają się polowania indywidualne oraz zbiorowe.
- Czasami możemy natknąć się na wnyki, sidła i inne pułapki stosowane przez kłusowników, wtedy należy jak najszybciej się oddalić, zapamiętać miejsce oraz zadzwonić do Nadleśnictwa, tel. 56 674 44 30.
- Drogi leśne oraz teren lasu nie jest równy. Podczas wędrówki spotkamy niejeden dół, wystający korzeń, suche piaski. Pamiętajmy o wygodnych butach oraz uważnym stawianiu kroków.
- W Nadleśnictwie Cierpiszewo szczególnie trzeba uważać na pożary. W latach 90-ych wybuchł bardzo niebezpieczny pożar, co roku zdarzają się mniejsze. Gdy widzimy oznaki (np. dym, uciekające zwierzęta, płomienie) należy jak najszybciej się oddalić, zapamiętać miejsce i powiadomić Straż Pożarną 998 lub Punkt Alarmowo Dyspozycyjny Nadleśnictwa, tel. 730 281 847.
- Łatwo się zgubić gdy nie zna się terenu, w lesie nie wszędzie występuje zasięg sieci komórkowej i nie zawsze możemy się też zlokalizować na podstawie charakterystycznych elementów terenu, w czasie spaceru nie należy zbaczać ze znanych szlaków.
- Burza oraz wietrzne dni nie są dobrym czasem na wędrówkę po lesie, często nawet kilka dni po wichurze może być niebezpiecznie – np. przez uszkodzone spadające gałęzie.
- Nawet w zwykłe dni z drzew mogą spadać gałęzie, czy szyszki, dlatego nie należy podchodzić do drzew wyglądających inaczej niż pozostałe, mocno oblodzonych, ośnieżonych, pochylonych, z dziuplami, które świadczą o zgniliźnie pnia.
- Przede wszystkim warto obserwować otoczenie, las jest niesamowicie pociągający i piękny, warto go odwiedzać, ale trzeba przede wszystkim pamiętać, że las to żywa struktura, w której ciężko zachować standardy bezpieczeństwa., ale zawsze przyda się zachowanie rozsądku i ostrożności.
Zachęcamy do zapoznania się z publikacją "Co zrobić w lesie, gdy..." wydaną przez Centrum Informacyjne Lasów Państwowych. Warto zagłębić się w nią z dzieciakami 😊
Zapraszamy do bezpiecznego korzystania z lasów Nadleśnictwa Cierpiszewo. W przypadku zauważenia zagrożenia prosimy o pilne powiadomienie Nadleśnictwa lub właściwych służb (112, 997, 998, 999). Nadleśnictwo na bieżąco usuwa lub ogranicza zagrożenia znajdujące się w lesie.
Asset Publisher
Nowe pokolenie lasów
Nowe pokolenie lasów
Jak co roku, także i tej wiosny pojawi się w naszym regionie nowe pokolenie lasów. Jest to niezwykle ważny moment w rozpoczynającej się czasami ponad stuletniej historii danego lasu, ponieważ od kondycji sadzonek oraz składu gatunkowego przyszłego drzewostanu zależy, jak będzie sobie radził przez całe życie ekosystem leśny.
Ile drzew posadzimy w regionie?
W 2025 roku w regionie pojawi się prawie 3.600 ha nowych lasów, w tym prawie 100 ha to odnowienia naturalne. Zdecydowana większość nowych lasów zostanie zainicjowane wiosną, ale planujemy też sadzić drzewa jesienią. Najczęściej do tego celu wykorzystujemy sadzonki wyhodowane w szkółkach polowych. Tam z nasion wysianych bezpośrednio do gruntu wyrastają z czasem sadzonki drzew. Jedne, jak sosna, potrzebują zaledwie rok lub dwa, by być gotowymi do sadzenia w lesie, inne wymagają dłuższej troski ze strony leśnika, jak np. buki i dęby, które potrzebują ok. 2-3 lat. Dopiero po tym czasie są przygotowane do wysadzenia na gruntach leśnych. W tym roku posadzimy 25,5 mln młodych drzew, z tego 15,5 mln będą stanowić sadzonki gatunków iglastych, a 10 mln – sadzonki gatunków liściastych.
Hodujemy także sadzonki z tzw. zakrytym systemem korzeniowym – w szkółce kontenerowej nasiona wysiewane są do specjalnych cel w paletach. Te nasiona (bez względu na gatunek drzewa) trafiają na specjalną mieszankę substratu, w którym dominuje torf. Wraz ze wzrostem młodego drzewa, jego system korzeniowy korzysta z bryłki substratu. Z nią także trafia do lasu i wraz z upływem czasu dalej korzysta z zawartych w niej substancji. Takie drzewka mają specjalne przeznaczenie – wykorzystujemy je tam, gdzie sadzonka ma trudniejsze warunki – np. siedlisko jest uboższe lub może być mniej wilgoci w glebie. Właśnie te sadzonki wykorzystujemy jesienią, gdy w glebie pogłębia się deficyt wody. Jeszcze jedną ważną zaletą młodych drzew ze szkółki kontenerowej jest ich hodowla w cyklu rocznym – w ciągu maksymalnie 12 miesięcy od siewu, drzewka są gotowe do wysadzenia w lesie. W 2025 roku posadzimy ok. 3,2 mln sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym.
Od czego zależy, ile sadzonek i których gatunków drzew będziemy potrzebować?
Od wielu czynników, ale przede wszystkim od siedliska, na którym będzie rósł las – drzewa posadzone na zbyt ubogim siedlisku w stosunku do ich wymagań, będą rosnąć bardzo wolno, łatwo ulegać czynnikom chorobotwórczym. Sytuacja odwrotna może spowodować np. zbyt duże ugałęzienie drzew w młodym wieku i ich silną konkurencję osobniczą o przestrzeń, światło i wodę.
Należy pamiętać, ze pod pojęciem siedliska kryje się nie tylko gleba (i jej żyzność), ale również rzeźba terenu, warunki wilgotnościowe oraz lokalny klimat. Są to elementy, które także analizujemy, dobierając skład gatunkowy przyszłego lasu. Dla przykładu na wzniesieniach terenu sadzimy gatunki, które cechuje wysoka światłożądność, jak np. modrzew. Z kolei w obniżeniach terenu, gdzie często zalega wiosną ciężkie i zimne powietrze, czyli tworzą się zmrozowiska, lokujemy świerki, które radzą sobie porannymi chłodami.
Bardzo ważne jest także to, co rosło na gruncie wcześniej – jeśli mamy do czynienia z gruntem porolnym, wówczas musimy tak dobrać gatunki drzew, by poradziły sobie z licznymi patogenami chorobotwórczymi, które znajdują się w glebie. Są to zwykle owady oraz grzyby. Dlatego na takich gruntach sadzimy drzewa mniej wymagające – naszym planem na najbliższe sto lat jest przekształcenie tego miejsca. Odbywa się to właśnie za sprawą lasu, który poradzi sobie w tych warunkach, jednocześnie wpłynie na procesy przebiegające w glebie….ale do tego potrzeba kilkudziesięciu lat, a czasami dłużej.
Wyzwaniem obecnych czasów są dla nas zmiany klimatyczne. Dlatego planując, które gatunki drzew posadzimy w nowym lesie, uwzględniamy również to, co już się dzieje lub przewidujemy, że się wydarzy. Jednym z największych znaków naszych czasów jest brak wody. Nawalne deszcze, które się zdarzają niestety nie zasilają rezerwuarów wody, jakimi są lasy, ponieważ spływają zwykle po powierzchni gleby. Niewielka ilość wody przedostaje się w jej głąb. Zdecydowanie częściej mamy do czynienia z długimi okresami wysokich temperatur powietrza, które potęgują zjawisko obniżania odporności drzewostanów. W takiej sytuacji niestety działanie chorobotwórczych grzybów lub gwałtowne namnażanie się owadów (czyli gradacja) jest dla lasu silnym ciosem, który zaczyna się od stresu, spowodowanego niedoborem wody lub długim okresem wysokich temperatur powietrza.
Panta rhei - wszystko płynie (Heraklit z Efezu)
Na naszych oczach zmienia się przyroda. Już wiemy, że świerki, brzozy, sosny będą zajmować tereny położone bardziej na północ i wschód lub wyżej względem poziomu morza, a gatunki liściaste – bardziej dynamiczne i ciepłolubne , sukcesywnie, powoli będą władać obszarami, z których wycofają się pionierzy (świerki, brzozy, sosny). Potwierdzają tę tendencję leśnicy, którzy zbierają często przez kilkadziesiąt lat pracy zawodowej obserwacje i doświadczenie, a także naukowcy, który dokładnie badają zjawisko migracji gatunków drzew m.in. poprzez modelowanie przyszłych zasięgów występowania gatunków drzew w oparciu o ich wymagania ekologiczne w różnych wariantach klimatycznych.
Jedno jest pewne – wszystko ulega zmianie, lasy także. Rolą leśników jest wspieranie tej zmiany - pomaganie tym gatunkom, które się wycofują i popieranie tych, dla których zmieniający się klimat jest odpowiedni. Dlatego leśnicy działają z perspektywą przyszłych dekad, a nawet stuleci.
