Asset Publisher
Obiekty edukacyjne
Prowadzeniu edukacji leśnej służą przygotowane obiekty, ale każdy fragment lasu może być wspaniałą "leśną klasą".
Izba edukacyjna „Szkoła pod sosnami”
Obok siedziby nadleśnictwa w 2014 roku została oddana do użytku izba edukacyjna „Szkoła pod sosnami”. W izbie odbywa się wprowadzenie i podsumowanie zajęć terenowych odbywających się na ścieżce dydaktycznej. Obiekt służy do prowadzenia dłuższych kameralnych zajęć edukacyjnych w przypadku niesprzyjającej spacerom pogody, konkursów, prezentacji itp. Izba wyposażona jest w sprzęt multimedialny, „leśne” eksponaty oraz inne pomoce do prowadzenia zajęć.
Leśna ścieżka edukacyjna "Podtoruńskie bory"
Spacer w otoczeniu szumiących sosen, brzóz, a przede wszystkim w ciszy, to doskonała alternatywa dla zgiełku i gwaru wielkiego miasta.
Dlatego Nadleśnictwo Cierpiszewo obok swojej siedziby przy ulicy Sosnowej 42 w Cierpicach przygotowało ścieżkę edukacyjną "Podtoruńskie bory". Trasa ma kształt pętli, a więc wycieczkę zaczynamy i kończymy w tym samym miejscu. Długość trasy – ok. 2,4 km - nie sprawi kłopotu zarówno dzieciom jak i bardziej doświadczonym turystom.
Na trasie przygotowano 7 tablic, które zawierają informacje o lesie i pracy leśnika:
- Nadleśnictwo Cierpiszewo
- Leśna remiza
- Odnowienie lasu
- Dokarmianie zwierzyny
- Pielęgnowanie lasu
- Budki lęgowe
- Wielki pożar
Szczególnym punktem na naszej ścieżce jest głaz upamiętniający ogromny pożar lasu z 1992 roku. Ogromny z tego względu, że spaleniu uległo wówczas prawie 3 tys. ha lasu. Nadleśnictwo Cierpiszewo za wysiłek i nowatorskie podejście w odnowienie pogorzeliska zostało w 1998 roku uhonorowane tytułem Lidera Polskiej Ekologii, a więc jest się czym chwalić!
Bardzo łatwo jest do nas dotrzeć. Przy bramie nadleśnictwa, a więc na początku naszej ścieżki znajduje się przystanek autobusów Arriva Sp. z o.o., którymi mieszkańcy Torunia i okolic mogą przybyć, np. z Placu Rapackiego, w niespełna pół godziny. Po przejściu całej trasy wracamy w to samo miejsce, a kursujący co 30 minut autobus zabierze nas z powrotem do Torunia.
Polany przy osadzie leśnej Dybowo
Miejsce to może być wykorzystywane do edukacyjnych zajęć terenowych, szczególnie dla grup, które mają trudności z pokonaniem dłuższych tras (przedszkolaki, osoby starsze, niepełnosprawni). Może służyć również za miejsce podsumowania zajęć ze względu na możliwość rozpalenia ogniska.
Las - najwspanialszy obiekt edukacyjny
Najlepszym obiektem edukacji leśnej jest oczywiście las. Przewodnikiem po nim będzie miejscowy leśnik. Mimo ubogich siedlisk i dość jednolitych lasów można w Nadleśnictwie Cierpiszewo znaleźć miejsca, które "zilustrują" prawie każdy leśny temat.
Asset Publisher
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Jak zwiększyć pochłanianie CO2 przez lasy?
Instytut Badawczy Leśnictwa, na zlecenie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych, opracował ranking działań dodatkowych, których celem jest zwiększenie ilości dwutlenku węgla pochłanianego przez ekosystemy leśne. W naszych uwarunkowaniach przyrodniczych można podejmować różne działania w zależności cech oraz stanu ekosystemu leśnego.
Drzewa, w procesie fotosyntezy, pobierają dwutlenek węgla („gaz życia”) i przekształcają go w węgiel organiczny – magazynując w drewnie, ściółce czy wzbogacając glebę. W ten sposób ekosystemy leśne przyczyniają się do redukcji stężenia CO2 w atmosferze.
Zdolności lasów do pochłaniania dwutlenku węgla i łagodzenia zmian klimatycznych zależą od wielu czynników, np. wieku, składu gatunkowego czy stanu zdrowotnego drzewostanów. Czynniki zewnętrze (biotyczne i abiotyczne) lub nasze działania mogą wpływać na zmniejszenie lub zwiększenie tych możliwości.
Jednym z elementów prowadzonego przez LP projektu pn. „Lasy Węglowe” jest analiza możliwości certyfikacji dodatkowych ilości dwutlenku węgla, zmagazynowanych przy pomocy precyzyjnie dobranych technik zagospodarowania lasu (np. podsadzenia, wprowadzanie dodatkowych sadzonek czy zalesienia).
W ramach realizowanych na zlecenie DGLP prac badawczych i analiz powstał m.in. ranking działań dodatkowych w leśnictwie wskazujący, które z nich mają największy wpływ na sekwestrację CO2 w ekosystemach leśnych.
Dzięki monitoringowi powierzchni objętych działaniami dodatkowymi oraz powierzchni referencyjnych (gdzie prowadzono standardową gospodarkę leśną) możliwe było określenie szacowanego efektu dodatkowego, czyli ilości dodatkowo związanego węgla w perspektywie np. 30 lat jako efektu zmiany sposobu zagospodarowania lasu.
Prowadzone analizy wskazują, że największy potencjał zwiększania akumulacji węgla mają działania takie jak: podsadzenia, stosowanie dodatkowego wprowadzania sadzonek lub metody Sobańskiego, ochrona gleby podczas prac gospodarczych oraz odnowienie z samosiewu. Wysokie wartości wykazują odnowienia na terenach otwartych (obszary leśne – np. płazowizny, halizny) i zalesianie (obszary nieleśne), co potwierdza potencjał lasu w wiązaniu węgla i wprowadzanie go na terenach, na których go do tej pory nie było.
Ilość zgromadzonego w ekosystemie węgla będzie zależała od wielu czynników, zarówno biotycznych jak i abiotycznych, a także dotychczas prowadzonej gospodarki leśnej. Duże znaczenie w możliwościach doboru optymalnych działań dodatkowych będą mieć m.in. typ siedliska i bonitacji (czyli produktywności siedliska), a co się z tym wiąże, także dostępność wody.
Więcej o projektach LP związanych z ochroną klimatu dowiecie się na stronie: http://www.lasydlaklimatu.lasy.gov.pl
