Na terenie lasów Nadleśnictwa Cierpiszewo można spotkać właściwie wszystkich przedstawicieli jeleniowatych. Pewne gatunki, takie jak daniel czy łoś są tutaj tylko podczas migracji, a inne jak sarna czy jeleń znajdują tutaj znakomite warunki rozwoju.
U wszystkich wymienionych powyżej, wyłącznie u samców, na głowie wyrasta poroże, które nie ma nic wspólnego z tym co widzimy u bydła, gdyż poroże jeleniowatych składa się wyłącznie z tkanki kostnej i pozbawione jest kompletnie tkanki rogowej. Drugą podstawową różnicą jest proces wzrostu całości poroża, który odbywa się w niecały rok, po czym następuje jego odpadnięcie, co w przypadku bydła nie odbywa się w ogóle, bo rogi rosną całe życie danego osobnika, corocznie odkładając kolejny przyrost powiększający wielkość rogów.
Czas zrzucania poroża nie jest jednakowy dla wszystkich gatunków i dodatkowo zróżnicowany wiekiem danego osobnika - samce jeleni (byki) zrzucają poroża już od połowy zimy, gdy samce sarny (kozły ) mają już w całości nowe poroża, bo zrzuciły stare jesienią, w okolicach października.
Nowo rozwijające się poroże niewiele ma jednak wspólnego z końcowym efektem. Jest delikatne, wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne, mogące prowadzić do całkowitej jego deformacji, a dodatkowo pokryte jest silnie unaczynioną skórą pokrytą sierścią (scypułem).
Tak prezentujący się byk czy kozioł wygląda bardziej komicznie niż groźnie.
Byki jeleni już gubią swoje poroża, ale właśnie teraz można zobaczyć efekt pluszowego poroża u kozła sarny.
Na zdjęciu aż trudno odróżnić gdzie kończy się, a gdzie zaczyna głowa sfotografowanego kozła - tutaj wszystko ma sierść.